Presentatie / interview: Evi Heyndrickx
Programma op MENT55: Rouw Is Rauw
Uitzending: 28/10/2025

Een uitzonderlijk openhartig gesprek met actrice en mental/ademcoach Veerle Dobbelaere.

Veerle opent moedig het boek over rouw en hoe zowel diep verdriet als nieuwgevonden ademruimte haar leven onomkeerbaar hebben gevormd.

De onvervulde droom van haar mama die Veerle’s leven bepaalde.

Het blijkt dat haar acteercarrière niet volledig haar eigen pad was, maar onbewust de druk van een onvervulde droom van haar overleden moeder met zich meedroeg.

Deze onzichtbare last zorgde voor een immense stress onder de spotlights, ondanks haar talent. Veerle’s latere opleiding tot coach bracht helderheid: de beklemming was een emotioneel ruildeal. Het was de katalysator in haar carrière. Vandaag staat ze, ICF-gecertificeerd, in haar kracht als mental- en ademcoach. Ze studeert nog steeds mensen, maar nu vanuit de anonimiteit, wat haar veel meer vervulling geeft. “Het licht gaat aan wanneer ze anderen helpt,” vertelt ze.

Een van de meest ontroerende delen van het gesprek gaat over het serene afscheid van haar moeder op 60-jarige leeftijd. Ze beschrijft de laatste zes dagen als een ‘parallel universum’ van diepe verbinding en noemt het een ‘ongelooflijk cadeau’, ondersteund door een prachtig palliatief team.

Rouw, zo stelt Veerle, is zelden puur verdriet; het is een compleet scala van emoties, van rauwe boosheid tot diepe dankbaarheid en schoonheid. Ze deelt hierbij een ontroerende anekdote over het afscheid van haar dochtertje met haar oma.

Emoties zijn een richtingaanwijzer: leer de golf surfen!

Het gesprek benadrukt de cruciale functie van emoties als een “richtingaanwijzer.”

We zijn meesters in het onderdrukken ervan, maar ze zijn een instrument dat je niet mag negeren, anders halen ze je uiteindelijk in. De tip? Vertrouw op je systeem en leer emotionele ‘olifanten’ op te delen in behapbare stukjes, net zoals kinderen doen.

Daarnaast is de ademhaling de sleutel.

Loslaten is een ‘kwakel’: wat we écht moeten doen met verdriet.

We houden onze adem in om emoties te onderdrukken, maar door juist te ademen en ‘er helemaal in te gaan,’ kunnen we verdriet doorvoelen en letterlijk een laagje pijn afpellen. Wat betreft ‘loslaten’ vindt Veerle dat een ‘kwakel’: we moeten rouw een plek geven, niet uitwissen. Rouwen is een proces dat nooit af is en dat hoeft ook niet, omdat het een uiting is van de liefde die er was.

Ten slotte benadrukt Veerle het belang van zingeving in het rouwproces.

Zonder een diepere betekenis voelt verlies zinloos.

Een onthutsend mooi afscheid: Veerle deelt haar ‘grootste cadeau’.

Zelfs in het zwaarste verlies kun je focussen op de ‘cadeaus’: de verdiepte relaties en de lessen die je meekrijgt.

Ze sluit af met haar laatste woorden aan haar mama: een diepe dankbaarheid, zelfs voor de ‘moeilijke rugzak’. Juist die kwetsuren hebben haar gevormd tot de gedreven en bekwame coach die ze nu is.


LUISTER LIVE

Rouw is Rauw (Evi Heyndrickx)

BOON (Marc Boon)

De Week (Lennart Creël)

Hadiemicha (Micha Marah)

Herbert De Tijdlijn (Herbert Verhaeghe)

ONTDEK DE SPECIALE RECLAMEPRIJS

voor de Vlaamse KMO
voor evenementen, cultuur- , & muzieksector

Adverteren

Jouw advertentie hier?




ONTDEK DE SPECIALE RECLAMEPRIJS

voor de Vlaamse KMO
voor evenementen, cultuur- , & muzieksector

Adverteren

MENTpop of MENT55